پهن شد سفره ی احسان، همه را بخشیدی
باز با لطف فراوان همه را بخشیدیابر وقتی که ببارد همه جا می بارد
رحمتت ریخت و یکسان همه را بخشیدیگفته بودند به ما سخت نمیگیری تو
همه دیدیم چه آسان همه را بخشیدییک نفر توبه کند با همه خو میگیری
یک نفر گشت پشیمان همه را بخشیدیاین گنهکاری امروز مرا نیز ببخش
تو که ایام قدیم، آنهمه را بخشیدیحیف از ماه تو که خرج گناهان بشود
تو همان نیمه ی شعبان همه را بخشیدیداشت کارم گره میخورد ولی تا گفتم
" جان آقای خراسان " همه را بخشیدیبی سبب نیست شب جمعه شب رحمت شدمادری گفت "حسین جان " همه را بخشیدی" علی اکبر لطیفیان "