دردا که مثل میثم و سلمان نمی‌شویم
سلمان شدن که هیچ، مسلمان نمی‌شویموقتی که غرق سستی و جهل و تغافلیم
لبریز استجابت و ایمان نمی‌شویمهر سال چند مصحف زرکوب می‌خریم
اما انیس و هم دم قرآن نمی‌شویمیک عمر بین پیله‌ی تن دست و پا زدیم
پروانگی ما چه شده؟ جان نمی‌شویم!بیمار معصیت شده یک عمر نفسمان
همت نمی‌کنیم که درمان نمی‌شویمبا این کویر بخل و حسد خو گرفته ایم
افسوس، رود و چشمه و باران نمی‌شویمرنج و غم تمامی ما بی ملالی است
از غصه‌ی کسی که پریشان نمی‌شویمدر این زمانه آدمیّت جان سپرده است
رنجی نبرده ایم، نه! انسان نمی‌شویمباری ز دوش خلق خدا بر نداشتیم
بیهوده نیست هم دم جانان نمی‌شویماین کوره راه ختم به جنت نمی شود
این گونه هم قبیله‌ی سلمان نمی‌شویمدر محضر امام زمان، لاف می زنیم
وقتی که یار رهبر خوبان نمی‌شویمبا این حساب کرب و بلا هم شود به پا
قربانی امام شهیدان نمی‌شویم" یوسف رحیمی "