روزی حسینی، حسنی دارم و بسدر مملکت ری وطنی دارم و بس عشاق ره عشق سبکبال ترندمن نیز فقط پیرهنی دارم و بس دوری مسافت نشود مانع منتا شوق اُویس قرنی دارم وبس حالا که حرم نیست، مرا شمع کنیدامشب هوس سوختنی دارم و بس دنیا تو اگر یوسف کنعان داریمن نیز امام حسنی دارم و بس تا لطف حسن هست، خریداری هستتا زلف حسن هست، گرفتاری هست باید سر ما را به طنابی بزننددر مقدم خورشید جنابی بزنند عشاق نشستند سر راه کسیتا دست به حسن انتخابی بزنند باید که به جای چلچراغ و گنبدبالای بقیع، آفتابی بزنند حالا که در رحمت زهرا باز استزشت است اگر حرف عذابی بزنند آن طایفه ای که پسر زهرایندخوب است که در شهر نقابی بزنند ای یوسف کنعان علی ادرکنیای ذکر حسن جان علی ادرکنی ما از قِبَل تو لقمه نانی داریممثل سگ کهف، استخوانی داریم هر جا کرم است سائلی در کار استما با تو همیشه داستانی داریم تو واسطه می شوی که هنگام دعااین گونه خدای مهربانی داریم اصلا چه نیاز لیله القدری هستتا نیمه ماه رمضانی داریم ای سوره ی یوسف مدینه، در شهرما ترس نظر ز این و آنی داریم این قد رشید تو تماشا داردلا حول ولا قوه الا . . . دارد ماییم و تقاضای نظر داشتنتیک شب ز محله ام گذر داشتنت ای یوسف ما به ازدحام عادت کنماییم و تویی و درد سر داشتنت تو صبر و سکوت کرده ابراهیمیقربان تو و چنین تبر داشتنت تو بانی کربلا شدی و حتیروزی حسین شد پسر داشتنت مبهوت شدند لشگریان جملاز یک تنه این همه جگر داشتنت ای آیینه عَزّ و جلّ ادرکنیای حیدر کرار جمل ادرکنی تو میوه هر سال جمل می گشتیپرواز پر و بال خودت می گشتی هر وقت مقابل علی می رفتیآیینه ی اجلال خودت می گشتی حیف است که با مردم دنیا باشیجا داشت فقط مال خودت می گشتی بهتر که همان پیش خدا می ماندیبا مردم امثال خودت می گشتی گفتند: تو گوشواره ی زهراییدر کوچه به دنبال خودت می گشتی هیهات از آن دست بدی که بد زددستی که میان کوچه تا آمد زدعلی اکبر لطیفیان ********************