در ساحل زیبای دو دریاست ظهورتای هر دو جهان مست تو و ساغر نورت افطارِ علی بوسه‌ای از جام دو چشمتکوثر سر ذوق آمده از مستی و شورت با پای پیاده نرو ای قبله! تو بنشینتا کعبه سراسیمه بیاید به حضورت در کوچه، دلِ مرده‌ی من منتظر توستتا زنده شود رقص کنان، وقت عبورت از دست تو نان داشت عجب عطر عجیبیاین شعله‌ی عشق است مگر زیر تنورت چون لوح و قلم مستم و صد بار نوشتم:دیوانه آقای جوانان بهشتم *** دیدند جوان گشته و باز آمده حیدراز میمنه تا میسره مبهوت تو لشکر توفانی و چون برگ در اطراف مسیرتاز اهل جمل ریخته بر روی زمین سر یک سوی تو ماه آمده یک سوی تو خورشیدبه به! به شکوهت وسط این دو برادر از آخرِ صف سر زده تیغ تو به اولاز اول صف کشته نگاه تو به آخر راضی است علی پس همه اعمال دو عالمبا ضربت یوم الجملت گشته برابر این نیزه هم از برکت دست تو کریم استدر طعنه‌ی آن هر دل بی عشق سهیم است اینگونه اگر مست ترین مست جهانمشور حسن ابن علی افتاده به جانم جا نیست بنوشم، به سرم باده بریزیدتا غرق شراب آیه‌ی تطهیر بخوانم در مأذنه‌ی میکده افزوده‌ای امشبیک «اشهد اَنّ الحسن»ی هم به اذانم افتادم ازآن رویِ پر از نور به سجدهبند آمد ازآن زلفِ پر از تاب زبانم خوب است پدر! با تو یتیمی، اگر امشببا دست کریمت بدهی لقمه‌ی نانم ای ساقی افلاک که خاکی است مزارشای صاحب صحنی که شراب است غبارش ای گوهر ظاهر شده از قلب دو دریاشاهین نشسته به سر شانه‌ی طاها ای شیر که جنگاوریت رفته به حیدرای ماه که نازک دلیت رفته به زهرا ای نیمه‌ی گمگشته ماه رمضان‌هادر روشنی ماه تمامت شده پیدا از روز ازل نور تو در عرش خدا بودتا سیر بیایند ملائک به تماشا آیینه‌ی ذاتی تو و معبود صفاتیگشتند به دور قد و بالای تو اسما سلطان کرم نیست مگر نام تو ، آخردر کوچه فقیری است ؛کجا پس بزند درقاسم صرافان