بس که دست دلبرم مشکل گشایی می کند
خلق می گویند این سقا خدایی می کندگر چه از فرط گنه بیگانه گشتم با دلش
اوست دائم با دل من آشنایی می کندتا بگیرد دست هر کس ناتوان است در جهان
دست هایش از بدن میل جدایی می کندهر که سوگندش دهد بر مادرش ام البنین
با نگاهی روزی اش را کربلایی می کندقبله ی اصحاب ممتاز حسین ابروی اوست
بر قلوب عاشقان فرمانروایی می کندهر که خواهد حاجتی مردانه از باب حسین
این اباالفضل است بر او خوش عطایی می کندبی نیاز از هر دو عالم می شود بر حق قسم
هر که بر درگاه این آقا گدایی می کندآن چنان جا در دل زهرای اطهر کرده است
فاطمه در ماتمش صاحب عزایی می کندچشم او با تیر لب وا کرد و گفت از غصه اش
قطره قطره خون او قصه سرایی می کندچشم من شرمنده ی لب های خشک اصغر است
مادرش همراه لالایی دعایی می کنددست دادم، چشم دادم، تا رسانم آب را
لیک این مشک است با من بی وفایی می کند" جواد حیدری "