سقا كنار حضرتِ سقا نشسته است
دستِ علي به دستِ ابالفضل بسته استتنها براي كرب و بلا حرف ميزند
از حرفهاي ديگر اين شهر خسته استوقتي حسين را به ابالفضل ميسپرد
انگار ديد پشتِ حسينش شكسته استشكر خدا عليِ دگر جلوه ميكند
با اينكه روي آينه از هم گسسته استاينجا سكوتِ زينب كبري شكسته شد
بابا! مگر حسين من از پا نشسته است؟فرمود نه عزيز دلم روز پُر بلا
روزي رسد كه آب به هر خيمه بسته استآنجا فقط پناه همه خيمه ها عموست
فرياد العطش روي لبها نشسته استسيلي و تازيانه كه آزاد ميشود
چشمم به نيزه ي سرِ عباس بسته است